ابوذیه - شلهه

سفینه التطر بحر المجد شلهه

ابوحل لیل الجهل والوحل شلهه

یگللی دلها لاهی و خلها شلهه

انه الها  یفکها راهی  وترگه بیّه؟

ڪ: عبدالله النعیماوی

ابوذیة— مرّه

بأسه یومی، السعد مایوم مرّه؛

ولیالی التمر مثل العمر مرّه؛

حلم ترجع اسنینی و أرد مرّه-

لأمس لشبع بشوف الضاع لیَّه

عبدالله النعیماوی

ورد. هات

یا غزل بعدک ابشعری الهم ورد

وصفه ابروضی الشوک مایوجد ورد

ردت اردّن لمسی اشوفنّک ورد

ومن شفت شیبی دریت الفات مات

عبدالله النعیماوی

آخرمطاف

"نهایة المطاف"

فض الفرح ضحکاته

نسانه ومانشد عنّه

سمعنه احلوگهم تضحک

تسولف بی

رکضنه ومالحگنه اعلیه

لا ذرة ولابسمه

الربیع الفض نسیمه اعطور،ناسینه

رأینه اوجوه المورده تسولف بی

رکضنه ومالحگنه اعلیه

لا هبّه ولانسمه

الصبح ماطر شمس چم حاف

شفنه اچفوف تحمل ضوه وشفنه اوجوه مبیضّه تسولف بی

رکضنه ومالحگنه اعلیه

لاهوَّ ولا رسمه

سکتنه وکلشی ماگلنه

خضعنه للدهر والقدر والقسمه

ردنه انخلص الظلمه لحد باچر

ویبلع بینه ظل اللیل

ردنه انیوم نحوی ومارضن لغیوم

وحیطان الظلام اتعلّن اعله اچفوفنه

 واتعلّن اعله النور

خلَصْنه اویه الظلام اضیاع

ردنه انگوم

الیاصوب ونویّه انلوت

وبیبان الأمل مگفوله وین انفوت

من کل درب طبّینه حصدنه اجروح

وین انروح

مشینه ابلاوعی ولاشوف

وهذا اهوه الدرب خلّص..

بلمگابل بحر جوعان وامواجه ترید الگوت 

و لاحگنه الورا ابتابوت

ویرید اللیل یبلعنه

و عبر البحر ضی باچر

او بلمنه امکسّر ومزروف

حلگ البحر یتنانه 

ویغنی الأمل، یغرینه مثل شیطان

راح نفوت

وَلَو مانضحک اعله ارواحنه و ندری..

النظل و النطب راح انموت!

 عبدالله النعیماوی

2015.11.10

ابوذیة. وطربی

کسر جنح الأمل لیلی وطر بی

فبی للصبح چیف اسمه وطربی

الأمل للصبح غنّیته و طربی

اشنفع شو مابزغلی الفجر حیّه

ک: عبدالله النعیماوی

ابوذیة -بنادام

شبگ حلمه ابحلم لیله بنادام-

الحلم .بان الصبح واصبح بنادم.

خطیه ویکسر الخاطر بنادم.

العمر ورده ویلهلج عل دنیّه..

ک: عبدالله النعیماوی

لوحة طیف

( لوحة طیف )

نسمه هبّت..

دغدغت باب الحلم ،

 من فتح سدّت..

رمشت العین و تعدّت..

من اثرها..

بسمه میته ابوجه یاهل ...

ناط من النوم...حلمان امه ردت...

#عبدالله النعیماوی

لیش ساکت

«لیش ساکت»

من لبس صبحی الظلام..

ویوم بیَّ الأمل مات..

وصار بس لیل الزمن.. 

ردّن احلامی الّی طارن صوب باچر ..

نص دربهن ردّن ابگلبی وغفن..

وطیر فکری ابکتر من احزانی چن..

لا تسل عن عزمی وین..

وانا حیل اول نسانی..

وشاب عزمی..

وانا  بلعشرین من عمری وحنن ظهری المحن..

لاتلوم اجروحی ماباحن بالمهن ماشچن..

لاتگلّی لیش ساکت..

لاتگلّی ،خرس انتَ..

وانا ذاک الچنت اغنی للصبح اجمل أغانی..

واعزف آمالی لحن..

انا خلّسنی مرار الحگ، ولکن مو خرس..

لاتگلی لیش ساکت..

عندی کود سوالف الماینحچن...

ک: عبدالله النعیماوی

باچر البس احلامی

«باچر البس احلامی»

های اسنین..

ادوّر روحی یم امسی..

لچن ماطیح بعلومی..

های اسنین..

ماهی ارسوم الأول باقیه ارسومی..

های اسنین..

ماظایگ حضن دافی..

ولا شارب یُغُم راحه..

ینزف شوگ، جرحی اسنین..

لچن بیَّ الأمل مامات، وجرحی الألم ماباحه..

اشما گالت تعبت الروح، گلتلها ابعزم گومی..

یحل ا‌لعید لو باچر یهل، گومی..

باچر راح اتم صبری..

وکسر حاجز الملعون..

الخانگ چان بلعومی..

وراح‌اصرخ:

انا سطح السمه بیتی..

و خِفَّة گلبی  خِفَّة طیر..

باچر راح اهد طیری،

یلم امن السمه انیومی..

باچر ترد آمالی تجی تندهنی من نومی..

و یرد امسی وطفل یِرْجَع کبر یومی..

باچر یفک حزنی العید وآکل من ثمر صومی..

باچر انزع اهمومی..

باچر البس احلامی ..

وتصیر مْلوّنه اهدومی...

ک: عبدالله النعیماوی

عطر الشوگ

"عطر الشوگ"

یا شوگی..

المثل شمعه..

تچارب هندس اهمومی..

و تضوّی بدربی وتعلگه..

ومثل ورده ...

ابعطر ورده...

تفوح اویه النسیم اتطیر وتشبگه..

بخلگ ورگه...

تطیر اویه الهوا وتسمه..

تطیر اویه الهوا و هوَّ..

یطیر اویاک من اتفوح..

اوبین احضانه من اتدور..

تلبسه اثیاب من اعطور..

وتظل تسمه..

وتحط علغیم تحچیله ..

عن النعناع و عن الیاس..

وتغنیله ابأغانی الشوگ..

ومن تحچی..

یحن للگاع..

 والبستان..

والبرحی..

ویظل یبچی..

وترد اویالمطر للگاع..

وتنزل شوگ..

علی اربوع الفلاحیة..

وتمر من یم لیالیها.. وقصایدها..

وتمر علهور والمشحوف..

وتهب نسمات عل فلّاح.. وبیت الطین..

وعلی الیراحی من تنزل..

تدور ابراسه سالوفات..

من الزود ..

من المای ..

وسالوفة بلم والروی..

وتگعد یم جسر حالوب..

وتعزفله ..

وتذکره النای والمطبگ..

وتغنیله ابأغانی الشوگ..

وتحچیله ..

قصص حب قیس وی لیلىٰ..

وقصص حب قیس وی لبنىٰ..

وقصاید من عشگ "عادل"..

وتحط یم ملا فاضل طیر ..

وتجی لتراب گبره ابشوگ..

وتگراله..

 على روحه..

 ابوذیات..

وتگراله..

 "احبچ یا فلاحیتی"..

وخفیف اتصیر ..چالعاشگ ..

ترد تسمه..

وتظل تصعد..

وتوصل فوگ یم الله ..

وتسولفله وتگلّه  الگاع، ماتنباع، ماتنعاف ..

یبسّم لک..

وترد اتگلّه لو هلگاع لو یمّک..

ک: عبدالله النعیماوی

ابوذیه.. ولمّا

جرح ماظل علی یعتب والمّا..

بقى الما دهری عبّا لی ولمّا..

بأمل باچر عشت لیلی ولمّا..

ضحک لی الفجر بسمت لی المنیه..

عبدالله النعیماوی

انا و انت

"انا و انت"

من رأیتک.. 

من شفتنی..

اتکوّن ابلحظه العشگ وانعجن طینه..

بنظره وحده الحب وعا وکتّر غباره وگعد بینه..

اتشابگن عینی ویه عینک..

گبل ماتنمد وتتلامس ایدینه..

والشفاه اتعاین ابلهفه البعضها..

وحتى چلمه ماحچینه..

اعیوننه ابکامل سوالفهن تکلمن..

او وقّعن عل گلب حاکم..

وشرّعن للگلب دین العشگ دینه..

وحنه واهس وصل بینه..

کفراشات اعله ورگ الورد بیت الحب بنینه..

وعفنه مجراة الزمان..

وعفنه دستور الوکت والدهر عفنه..

وحچی الدنیه ماخذینه..

ومادرینه الدهر یغضب مادرینه..

الوکت غاظتّه الأمور..

وغضب یوم العکس دستوره مشینه..

والزمان الّی ابثوانی من إطاره اتجردینه..

وغارت الدنیه علینه وحیل حقدت..

موترکناها وبعضنه احنه هوینه..

والدهر ینتقم حالف مایعدّیها علینه..

الدهر خلّه الهجر قسمه..

الدهر من غصباً بعدنه..

الدهر خله البعد باب، اوگفّل الباب ابقساوه..

وخلّه کلواحد نویّه وحیل هدنه..

الوکت یابانه وخذانه وبعّدانه..

وسدها بیبان الوصل کلهه علینه..

وراد غیر الّی احنه ردنه..

والزمن من زمن صحبتنه و وصلنه جعل ماضی..

وجارت الدنیه علینه وحطّمت کل حلم عدنه..

کلها کلها صفت ضدنه..

وحنه نتنفّس بعضنه..

وحنه نشتم حب بعدنه..

ومارضینه بلّی رادو، ردنه بس الّی احنه ردنه..

گلب واحد چیف ایرید الدهر لو یفرد گلبنه..

احنه یم حبنه سجد حب قیس لیلى و قیس لبنى..

اشلون نقبل بلهجر و الغربه و الهم وحنه رب العشگ ربنه..

احنه من الهجر تبنه..

وچل نسیم اخفاف صرنه..

مثل ریح، الشوگ هبنه..

وعلى باب اول محطة عشگ ذبنه..

ومن تلاگینه ابدربنه.،

خرت البیبان، سجدت صوب حبنه...

          **

ک: عبدالله النعیماوی

آخر أمل

«آخر أمل»

ابلیله ظلمه وبارده ابمک الشته..

لیله هندس موحشه ابلایه ضوه‌‌..

والعواصف کسّرن بیبان خلگی وکسّرن باب الهوی..

وتمطر اغیوم التعیسه احزان تمطر..

مالی مأوی وسگف بیت احلامی ماغطّانی چان  اممزّگ ایخر..

تایه اببحر المصایب.. والأمواج الهایجه تُغْلگ نوافذ صبر بیَّ وزورق آمالی امکسّر.‌.

وببحر کلش غمیج..

وببحر مابیه ساحل حرت یاصوب آنه اروح ..

والهموم اتنبّع اهموم ابغزاره ابکل مکان وبیَّ فز طوفان نوح..

 ولو مااگدر افوی او سیف دهری اچتافی طابر‌.‌.

لیش اموت..

لیش اغرگ وانا دین العشگ دینی ومانی کافر..

غمّضیت الجفن لحظة..

لحظه شمیت الحیاة..

وفتّحتهه العین صوب آخر امل..

ماشفت لالیل لاهم لامطر ..

لاعواصف لابلم مزروف لا موی وبحر..

شفتک انت.. انت یل کلّک صحو..

ک: عبدالله النعیماوی

ذیچ الصفحه باچر

«ذیچ الصفحه باچر»

قلم مرمی ابصفحه..

و ابصفحه الحبر..

وعلی الگاع  اوراگ متطشّره..

 ومگلوبه ابألم فوگ و حدر..

بعض هل اوراگ بیض ..

منهن البیهن سوالف ..منهن البیهن شعر..

وامشخبطات البعض منهن..

ابدار مغلوگه النوافذ بیها‌..وامگفّله ابهاذی الدار بیبان الأمل..

اهناک قیثارة اعلی صفحه وحتی مابیها وتر..

ابکتر متبعثره احلام  وعود مگطوف ابکتر..

اهناک مکتوبه قصیده وناگعه ابمای الدموع..

وبعد ناگصها شطر..

وانت نایم ..

تبحث ابنومک علی ذرّة حلم..

وناسی الحان القصیدة وتارک ابصفحه القلم..

واظن حالی النوم وماتقبل تنط..

ماترید تفیق وتدری ابطعم های الدنیه سم..

والأمل لو ما نوافذ منهن یمد روحه،ألم..

فیق یلنومک سراب..

گوم بمفاتیح حب رش گفل بابک‌‌..

واحصد من الباب نسمات و ضوه..

الغفله‌ لاتسگیها نوم..

الغفله حاصلها ندم‌‌..

گوم قلمک یحن لیدک..

گوم  وارجع للقصیده الی عفتها..

حن علیها وزیدها إبآخر شطر..

زیدها افراح و امانی مو چلم..

وخلی الحان القصیده اتصیر خطوات الجدم..

و شد وتر قیثارة الحب.. وعزف ابشان الصبح اجمل نغم..

وإلهم الیله لهم ..

ولَوَن های الصفحه لیل‌..

وکلها  ظلمه وکلها هم ..

ولون ذیچ الصفحه باچر..

لٱمنیاتک اگلف الروحک بلم...

ک: عبدالله النعیماوی

چنت نایم

چنت نایم ..

نوبه فززنی علی صوته المطر ..

 او فزز اویا شاعریتی..

خذت قلمی..وجبت دفتر ذکریاتی‌ واغسلت بلمطر نیتی..

وارسمت ایام الطفوله وارسمت درب المدرسه..

والمعلم چان یتانی الوعده یسئل بلمدرسه..

وحنه نمشی بلمطر همنه و فکرنه انشرّع اشراع المظلّه بلهفه محد گاری درسه..

وارسمت شارعنه وبطینه وگبل تبلیطه وبمای المطر..

 وریحة الطین الی چانت للسمه تشهگ شهگ..

و سدرة الجیران چانت من یغازلها الهوا تنثر ثمرها.. وغبشه اروحن منهه الم لهفه ونبگ..

وارسمت شطنه الی طافح چان زوده ..

الماقبل حد یرسموله ..

الماقبل دایم حدر یبقی وطفح کسر حدوده..

 وارسمت حالوب تمطر..

وارسمت حالوب یعزف.. 

ایغنی بلحان وبعدهو ماهو لافیه الکبر..

الله یذکر مدرستنه..او ریحة الطین اوعجدنه..

وسدرة الجیران او شطنه.. الله یذکر نای حالوب ومطبگه..

 الله یذکر ذکریاتی ورگه ورگه..

چنت نایم..

امل واحلام الطفوله چنت حدر الجفن خافی.

المطر ینزل رعد یرعد برق یلمع برق طافی..

هیچی نص اللیل یمکن بلثلاثه..

المطر فززنی اعله صوته وفزز اویا حلم غافی..

ک: عبدالله النعیماوی

لاتعوف

ﻻﺗﻌﻮﻑ

ﺍﻧﺖ ﻧﺺ ﺍﻟﻬﻢ ﻣﺸﻴﺘﻪ 

ﻻﯾﻐﺮّﻙ ﺿﻮﻩ ﺍﻟﺒﺎﻗﻲ ﻣﻦ ﺍمس

ﻣﺎﯾﻀﻮّﻱ ﺍﺣﻼﻣﻚ ﺍﻟﮑﻠﺶ ﭼﺒﯿﺮﻩ 

ﺍﻧﺖ ﻋﻮﺯﻙ ﺷﻤﺲ ﺗﻔﺮﺷﻠﻚ ﺿﺤﺎﻫﺎ

ﺍﻧﺖ راید ﺑﺤﺮ ﻭﺍﻣﻮﺍﺝ ﻭﺳﻔﯿﻨﻪ

تبحر احلام البعیدة

ﻭﻟﻤﻨﻴﺎﺗﻚ ﺗﺮﻓﻊ ﺍﺷﺮﺍﻉ ﺍﻟﻴﻤﺪّﻙ

ﻟﻠﺴﻤﻪ 

ﻻﺗﺨﻠﯿﻨﻲ ﻭﺣﯿﺪ

ﺧﻞ ﺗﻼﻣﺲ ﺍﯾﺪﻱ ﺍﯾﺪﻙ 

ﻟﯿﺶ ﺍﯾّﺴﺖ ﻭحلمنه ﺑﻌﺪﻩ ﯾﻨﺒﺾ

ﺍﺣﻨﻪ ﻣﻮﻧﺎﻭﯾﻦ ﻧِﺨْﻠَﺺ 

ﺍﺣﻨﻪ ﺳﺎﻟﻮﻓﻪ ﺟﺪﯾﺪﻩ 

ﺧﻞ ﻧﻌﯿﺶ 

ﺍﻟﺪﻧﯿﻪ ﺣﻠﻮﻩ 

ﺍﻟﺪﻧﯿﻪ ﻣﺎﻃﻮﻝ ﺍﺑﺤﻀﻦ ﻧﺨﻠﻪ ﯾﻐﻨﻲ ﺍﻟﺒﻠﺒﻞ

ﺍﺑﺄﻧﻐﺎﻡ،ﺣﻠﻮﻩ 

ﻋﻄﺮ ﻭﺭﺩ ﺍﻟﯿﺎﺱ ﺣﺪ ﺍﻫﻨﺎ ﯾﻔﻮﺡ 

ﺍﻛﺴﺮ ﺍﻣﺮﺍﻳﺔ ﺍﻟﻤﺎﺿﻲ ﻭﺍﮔﻌﺪ ﺍﺷﺘﻢ ﺑﻠﻬﻮﺍ 

ﺧﻠﻲ ﻧﻤﺸﻲ ﻫﻠﺪﺭﺏ  

ﺻﺢ ﺩﺭﺑﻨﻪ ﺍﺑﻮﺳﻂ ﺻﺤﺮﺍ

ﻭﺣﻨﻪ ﻋﻄﺸﺎﻧﯿﻦ ﻋﻠﺤﺐ

ﻭﺍﻟﻌﺸﮓ

ﻭﺣﻨﻪ ﮐﺎﺗﻠﻨﻪ ﺍﻟﻈﻤﻪ 

ﺧﻠﻲ ﻧﻤﺸﻲ 

ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﻫﻞ ﺗﻠّﻪ ﻣﺎﻱ 

.

ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻨﻌﻴﻤﺎﻭﻱ

یا لیلة الهندس

«یا لیلة الهندس»

یا لیلة شته یا لیلة الهندس..

یالعمرچ سبگنی بلعمر قاطات..

گرطتی اشکثر حلوه اسنین .متموتین ؟؟

کلیتی امن الأمل ثلثین..

خلّصتی جمیع احلامی ابلارحمه یل ما ودچ اتخلصین.. 

یل کلّچ برد و اهموم..

ودی ابصرخه افز ملیت انا امن النوم..

ملیت البرد واهمومچ الچاالثلج لیَّ اهدوم.. 

ارید اسمه وسواد اسماچ مایسمح..

انا شوگی لْسِمه الأزرگ..

طیر اشواگی مل الگفص گام ایحوم..

عطشان وزلال الضحی الیروینی مرید المای..

یا لیلة الهندس یلی ظلمه اهوای‌‌..

یل کلش قسیتی اویای..

ریح الفاح من الیاس ابکل کتر ابظلامچ دار..

روایح صبح دارت والظلام احتار..

یا لیلة الهندس ویلچ امن الثار.

احس مخطوف لونچ صار..

هم مثلی دریتی للصبح جیه؟

دریتی الفجر فز بیَّ؟

احس باچر گرب لیَّ

واکید ابچفه جایبلی دفو واسنین کلهه انهار...

ک: عبدالله النعیماوی

ابوذیه _ مرایل

یذم بس، مرّه ماخله مرایل..

نفسه وعلبطِل ماظن مرایل..

یبیع اتشوفه بلسانه مرایل..

وتشوف افعاله بس تلگه الردیه...

عبدالله النعیماوی

شاعر

«شاعر»

شاعر ابقلمه امل واوراگه بیض..

شاعر ابقلمه ضوه..

قلمه بس یکتب فرح گد ماگرگ..

قلمه یکتب غزل لو خط علورگ..

اتغطت ابیاته ابأمانی وحلم دافی وماعرف ریفة برد ..

شاعریته چن نسیم اتلامس اخدود الورد..

وشاعر آخر حبر قلمه من یجر ینضح عرگ..

شاعر ابقلمه خریف..الصاب شجرة شاعریته ونزع من عدهه الورگ..

شاعر اتنوح القوافی ابشعره واسود بیته لابس‌..

شاعر اببلعومه صرخه وصوت حابس..

شاعر امنیبوح قلمه ابگصة الغیره یظل ینبض عرگ..

شاعر ابعبرة حبر قلمه شرگ..

شاعر امنسرگوا حلمه صبح یونس .کار روحه وشاعریته وقلمه وابیاته.. وحرگ..

#عبدالله النعیماوی

ومضات الورد

 *ﻭﻣﻀﺎﺕ ﺍﻟﻮﺭﺩ *

ﻟﻴﺶ ﻳﺎ ﻭﺭﺩﻩ ﻫﻮﻳﺘﻲ ﺍﻟﺒﻠﺒﻞ ..ﺍﻭ ﺗﺪﺭﻳﻦ ﺑﻲ ﻋﺎﺷﮓ

ﺍﻟﻨﺨﻠﺔ؟؟

ﻣﻨﻬﻪ ﻃﻴﺮ ﺍﻟﺤﺐ ﺳﺄﻝ ..

ﺟﺎﻭﺑﺘﻪ : ﺍﻟﻨﺨﻠﺔ ﺍﻣﻪ ..

ﻭﺍﻹﺑﻦ ﺩﺍﻳﻢ ﻳﺤﺐ ﺍﻣﻪ ﻳﻈﻞ ..

**

ﻟﻴﺶ ﻣﻮﻟﻠﻨﺤﻞ ﺣﺒﭻ؟؟ ﻣﻮ ﺍﺷﻮﻓﻪ ﺍﻭﮐﺎﺕ ﯾﻤﭻ !

ﻣﻦ ﺭﺃﻳﺘﻪ ﺍﻳﺪﻭﺭ ﺣﻮﻟﭻ ﻭﺑﺠﻨﻮﻥ ..

ﮔﻠﺖ ﻋﺎﺷﮓ ..

ﺍﻭﻣﻦ ﻧﺰﻝ ﻗﺒﻞ ﺷﻔﺎﻫﭻ ..

ﮔﻠﺖ ﻋﺎﺷﮓ ..ﻋﺎﺷﮓ ﺍﻝ ﻻ ﻣﺎﯾﺨﻮﻥ ..

**

:ﺣﺒﻲ ﻣﺎﺑﻌﺘﻪ ﺍﻭﺷﺮﻳﺘﻪ .. ﺣﺒﻲ ﻟﻠﺒﻠﺒﻞ ﻧﻄﻴﺘﻪ ..

ﺍﻧﻄﻴﺘﻪ ﻧﻈﺮﻩ ﻣﻦ ﺟﻤﺎﻟﻲ ..

ﺍﻭﺭﺩ ﺟﻤﻴﻠﻲ ﺍﻫﻮﺍ ﺍﺑﺠﻤﻴﻞ ..

ﮔﺎﻡ ﯾﻐﺮﺩﻟﻲ ﻳﻤﺮ ﻳﺘﻐﺰﻝ ﺍﻭﻳﮕﺮﻩ ﻗﺼﯿﺪﻩ .. ﺍﻭﯾﺎﻫﺎ ﺍﺗﺮﺍﮔﺺ

ﻭﺍﻣﯿﻞ ..

**

ﻋﺬﺏ ﺻﻮﺗﻪ ﺍﻭﻣﻦ ﯾﻐﺮﺩ .. ﯾﻔﺘﺢ ﺍﮐﻤﺎﻡ ﺍﻟﻮﺭﺩ ..

ﭼﻦ ﯾﻠﻮﻟﻲ ﺍﻟﻄﻔﻞ ﻭﻳﻬﺰﻟﻪ ﺍﻟﻤﻬﺪ ..

ﺍﺣﺲ ﺑﺮﻛﺎﻥ ﺍﺣﺎﺳﻴﺴﻲ ﺍﻳﺜﻮﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﻤﻊ ﻛﻼﻣﻪ ...

ﺍﻭ ﻳﻨﻀﺞ ﺍﺑﮕﻠﺒﻲ ﺷﻬﺪ ..

**

ﻭﺍﻟﻨﺤﻞ ﻣﻮﻃﻴﺐ ﻋﻄﺮﻱ ..

ﺍﻭﻣﻮﻓﻘﻂ ﻧﻈﺮﺓ ﺟﻤﺎﻟﻲ ..

ﺍﻧﻄﻴﺘﻪ ﻛﻠﺸﻴﺘﻲ ﺍﻟﻨﺤﻞ ..

ﺍﻧﻄﻴﺘﻪ ﺷﻬﺪﻱ ﺍﻟﻨﻀﺞ ﻣﻦ ﺑﺮﻛﺎﻥ ﺣﺒﻲ ..

ﺍﻭﻣﻦ ﺷﺒﻊ ﻣﻨﻲ ﺭﺣﻞ ..

**

ﻙ : ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻨﻌﻴﻤﺎﻭﻱ

اول قصیدة

" ﺍﻭﻝ ﻗﺼﻴﺪﺓ "

***

***

ﻭﻱ ﺳﻼﻡ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﻏﺮﺑﺖ ﺭﻭﺣﻲ ﺍﻟﻚ ..

ﺯﺍﺩ ﺷﻮﮔﻲ ..

ﺍﻭ ﻟﻬﻔﺘﻲ ﻓﺎﺿﺖ ﺍﻟﺸﻮﻓﺖ ﺧﺪ ﺿﺤﺎﻙ ..

ﻭﺯﺍﺩ ﻧﺒﺾ ﺍﻟﮕﻠﺐ ﻟﻬﻔﻪ ..

ﺍﻭ ﻋﺒﺮﺗﻲ ﺍﻟﻤﺨﻨﻮﮔﻪ ﭼﺎﻧﺖ ... ﺑﺎﺣﺖ ﺍﺑﺴﺮ ﺍﻟﻤﺸﺎﻋﺮ ..

ﺍﻭ ﻣﻄﺮﺕ ﺍﻋﯿﻮﻧﻲ ﺩﻣﻊ ..

ﮔﻠﻲ ﻳﺎﭼﻠﻤﻪ ﺍﻟﻲ ﺗﮕﺪﺭ ﺗﻮﺻﻒ ﺍﺷﻮﺍﮔﻲ ﺍﻟﻚ ..

ﻳﺎﻛﻼﻡ ﺍﻟﻴﻮﺻﻒ ﺍﺣﺴﺎﺳﻲ ﺍﻭ ﻳﺒﻴﻦ ﻫﻞ ﻣﺸﺎﻋﺮ ..

ﻭﺣﺪﻩ ﺩﻣﻌﻲ .. ﺍﻭ ﺑﻮﺡ ﻗﻠﻤﻲ ..

ﺍﻟﻴﺒﭽﻲ ﻭﻳﺪﻣﻊ ﺣﺒﺮ ..

ﻭﻱ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﺍﺑﮕﻪ ﺍﺑﻼﻳﻪ ﺭﻭﺡ .. ﻃﺮﮒ ﺟﺜﻪ .. ﺍﻟﺮﻭﺡ

ﯾﻤﻚ ..

ﻭﻱ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﺍﺣﺴﻦ ﻧﻔﺴﻲ ﺷﺎﻋﺮ ..

ﺍﻣﻠﻲ ﻗﻠﻤﻲ ﺍﺑﺤﺒﺮ ﺩﻣﻲ ﻭﺍﻓﺘﺢ ﺍﺿﻠﻮﻋﻲ ﺩﻓﺎﺗﺮ ..

ﻭﺍﺭﺳﻢ ﺣﺮﻭﻓﻚ ﻋﻠﻰ ﺍﮔﻠﯿﺒﻲ ﻗﺼﻴﺪﻩ ..

ﻳﻠﻬﻮﺍﻙ ﺍﻟﻌﮕﻞ ﺟﻨﻪ ﺍﻭ ﺳﻠﺐ ﻓﻜﺮﻱ ..

ﺗﻬﺖ ﻣﺎﺑﻴﻦ ﺍﻟﻘﻮﺍﻓﻲ ﻭﺍﺭﺳﻤﺖ ﻭﺻﻔﻚ ﻧﺜﺮ ..

ﻳﻠﻲ ﻭﺭﮒ ﺍﻟﻮﺭﺩ ﺧﺪﻙ ﺍﻧﺖ ﻳﺎ ﻋﻄﺮ ﺍﻟﻮﺭﺩ ..

ﻳﺎ ﺣﻼﻭﺓ ﺗﻤﺮ ﺑﺮﺣﻲ ..

ﻳﺎ ﻃﻌﻢ ﺍﻭﻝ ﻗﺼﻴﺪﺓ ﻭﻳﺎ ﻣﺬﺍﻕ ﺍﻭﻝ ﺷﻌﺮ ..

ﻭﻱ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﺳﻠﻤﺖ ﺭﻭﺣﻲ ﺍﻟﻚ ..

ﻭﺍﻟﻐﺮﻭﺏ ﺍﺑﻄﺒﻌﻪ ﻳﺒﻠﻊ ﺿﻮﻩ ﻭﻧﻮﺭ .. ﺍﻭ ﻇﻠﻤﻪ ﻳﻨﺜﺮ ..

ﻭﺍﻧﻪ ﺁﻣﺎﻟﻲ ﺿﻮﻩ ﺍﺗﻄﻔﻲ ﺍﻟﻈﻼﻡ ..

ﺍﻣﻞ ﻳﻮﻡ ﺗﻼﮔﻲ ﻋﻴﻨﻲ .. ﻋﻴﻨﻚ ﺍﻭﺗﺤﭽﻲ ﺍﺑﻄﻠﺒﻬﺎ ..

ﺃﻣﻞ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺒﻲ ﺍﺷﻮﻓﻚ ..

ﻳﻀﻮﻱ ﺑﻐﺮﻭﺑﻲ ﺍﺑﻮﺳﻂ ﻋﻴﻨﻲ ﺷﻤﻊ ..

ﺍﻧﺎ ﻋﺸﺖ ﺍﻟﻌﻤﺮ ﺑﺂﻣﺎﻟﻲ ﺣﻠﻢ ..

ﻣﻦ ﻳﺠﻲ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻲ ﺑﻲ ﺗﺘﺤﻘﻖ ﺍﺣﻼﻣﻲ ﻭﺍﺷﻮﻓﻚ ..

ﮔﻠﺒﻲ ﻳﻨﺒﺾ .. ﺩﻣﻲ ﻳﺠﺮﻱ ..

ﻟﻮﻥ ﺻﺢ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺣﻠﻤﻲ ..

ﻋﻠﻲ ﻻﺗﺒﺨﻞ ﺍﺑﺤﺒﻚ ﻳﻮﻡ ﺍﺷﻮﻓﻚ .. ﻭﺑﺤﻀﻦ ﺩﺍﻓﻲ

ﻭﺣﻨﺎﻥ ..

ﺍﻧﺖ ﻳﻠﻄﺒﻌﻚ ﻭﺭﺩ ..

ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ..

ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﺍﻟﻮﺭﺩ ﻳﺒﺨﻞ ﻋﻞ ﻳﻠﻤﺴﻪ ﺍﺑﻠﻄﻒ ﻭﺭﮔﻪ ..

ﻭﻋﻞ ﯾﺤﺒﻪ ﺍﺑﻌﻄﺮﻩ ﻭﺑﻤﻨﻈﺮ ﺟﻤﺎﻟﻪ ﻣﻮﺑﺨﯿﻞ ...

***

ﻙ : ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻨﻌﻴﻤﺎﻭﻱ

ابوذیه _ ورگه

ابأسی و همْ إشلهت چیف افک ورگه.

وشحلّگ فوگ انا ابلا جنح ورگه.

شجر بستان حلمی نزع ورگه..

کبر وانهه العمر ماثمر لیّه

عبدالله النعیماوی

نخله

نخله مهجوره ونست لذّة تمرها 

نخله های اسنین ماحمل عثگهه بس حشف..

نخله صوفر کل سعفهه ومای ویهه چن نشف..

نخله ماتذکر حلاوتها ابرطبها ..نخله یمکن ناسیه ایام الی چانت غالیه...

نخله لکن عالیه..

نخله لکن یوم ذبحوها تسولف للّی یمّرها سوالف حالیه..

عبدالله النعیماوی

ابوذیه _حالوب

انا عینی دمعها الدهر حالوب.

انا نظرة حنان ابمطر حالوب.

انا نای اونفخ بحشای حالوب..

وعزف موسوعه من آلام بیَّ.

عبدالله النعیماوی

ابوذیه _جهلنه

دفع عرجه کبر وثمر جهلنه.

وصبح مکتب البی یدرس جهلنه.

مجدنه اندفن والعالم جهلنه.

نسانه وچن ولحنه اعله الوطیه..

عبدالله النعیماوی 

ومضه..نافی باچر

نافی باچر ~خلنی غافی..

 لاتوعّینی..

امل ماعندی ..

بس عندی حلم...

#عبدالله النعیماوی

ابوذیة _ شفته

ابحبه الگلب موش العگل شفته.  العگل جن من جماله ابیوم شفته. کجوری ویاس عطره وشهد شفته. 

وثغر فمه نغم یعزف علیه. 

ک: عبدالله النعیماوی

ابیات من لون النایل

ﺍﺑﻴﺎﺕ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎﻳﻞ :

ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ ﺍﻟﻄﺒﻊ ﺣﺪﺭ ﺍﻟﻠﻬﺐ ﻭﺍﻟﺜﮕﻞ .. ﺩﺭﺱ ﺍﻟﺨﺬﯾﺘﻪ

ﺍﻟﻌﺸﮓ ﯾﮕﺪﺭ ﯾﻠﯿﻦ ﺍﻟﻌﮕﻞ .

.....

ﺍﻧﻐﺎﻡ ﻣﻦ ﺍﻟﻮﺗﺮ ﺗﻌﺰﻑ ﺍﺑﺮﺍﺳﻲ ﻟﺤﻦ .. ﻋﻮﺩ ﺍﺑﺨﺮﯾﻒ

ﺍﺷﺘﻈﻦ ﯾﻌﺰﻑ ﻓﺮﺡ ﻟﻮ ﺣﺰﻥ

ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻨﻌﻴﻤﺎﻭﻱ

ابوذیة _ خلیلی

یدهری امنل هجر کافی خلی لی..

جرعه من نبذ شوفة خلیلی.

هجر خلّک تسل خلّک خل ای لی..

" ترک هجره اسه و لوعه واذیه "

ک: عبدالله النعیماوی

ابوذیه _ یریح

ال مِن چف عوز ایمد ذلّه یری یّح

سب الذل هم؛ بهمّه العز یریّح 

قسه ویاک الدهر کلّش یریّح.. 

اولاویته ابمناعه ونفس ابیه.

ک: عبدالله النعیماوی