ذیچ الصفحه باچر

«ذیچ الصفحه باچر»

قلم مرمی ابصفحه..

و ابصفحه الحبر..

وعلی الگاع  اوراگ متطشّره..

 ومگلوبه ابألم فوگ و حدر..

بعض هل اوراگ بیض ..

منهن البیهن سوالف ..منهن البیهن شعر..

وامشخبطات البعض منهن..

ابدار مغلوگه النوافذ بیها‌..وامگفّله ابهاذی الدار بیبان الأمل..

اهناک قیثارة اعلی صفحه وحتی مابیها وتر..

ابکتر متبعثره احلام  وعود مگطوف ابکتر..

اهناک مکتوبه قصیده وناگعه ابمای الدموع..

وبعد ناگصها شطر..

وانت نایم ..

تبحث ابنومک علی ذرّة حلم..

وناسی الحان القصیدة وتارک ابصفحه القلم..

واظن حالی النوم وماتقبل تنط..

ماترید تفیق وتدری ابطعم های الدنیه سم..

والأمل لو ما نوافذ منهن یمد روحه،ألم..

فیق یلنومک سراب..

گوم بمفاتیح حب رش گفل بابک‌‌..

واحصد من الباب نسمات و ضوه..

الغفله‌ لاتسگیها نوم..

الغفله حاصلها ندم‌‌..

گوم قلمک یحن لیدک..

گوم  وارجع للقصیده الی عفتها..

حن علیها وزیدها إبآخر شطر..

زیدها افراح و امانی مو چلم..

وخلی الحان القصیده اتصیر خطوات الجدم..

و شد وتر قیثارة الحب.. وعزف ابشان الصبح اجمل نغم..

وإلهم الیله لهم ..

ولَوَن های الصفحه لیل‌..

وکلها  ظلمه وکلها هم ..

ولون ذیچ الصفحه باچر..

لٱمنیاتک اگلف الروحک بلم...

ک: عبدالله النعیماوی