انا و انت

"انا و انت"

من رأیتک.. 

من شفتنی..

اتکوّن ابلحظه العشگ وانعجن طینه..

بنظره وحده الحب وعا وکتّر غباره وگعد بینه..

اتشابگن عینی ویه عینک..

گبل ماتنمد وتتلامس ایدینه..

والشفاه اتعاین ابلهفه البعضها..

وحتى چلمه ماحچینه..

اعیوننه ابکامل سوالفهن تکلمن..

او وقّعن عل گلب حاکم..

وشرّعن للگلب دین العشگ دینه..

وحنه واهس وصل بینه..

کفراشات اعله ورگ الورد بیت الحب بنینه..

وعفنه مجراة الزمان..

وعفنه دستور الوکت والدهر عفنه..

وحچی الدنیه ماخذینه..

ومادرینه الدهر یغضب مادرینه..

الوکت غاظتّه الأمور..

وغضب یوم العکس دستوره مشینه..

والزمان الّی ابثوانی من إطاره اتجردینه..

وغارت الدنیه علینه وحیل حقدت..

موترکناها وبعضنه احنه هوینه..

والدهر ینتقم حالف مایعدّیها علینه..

الدهر خلّه الهجر قسمه..

الدهر من غصباً بعدنه..

الدهر خله البعد باب، اوگفّل الباب ابقساوه..

وخلّه کلواحد نویّه وحیل هدنه..

الوکت یابانه وخذانه وبعّدانه..

وسدها بیبان الوصل کلهه علینه..

وراد غیر الّی احنه ردنه..

والزمن من زمن صحبتنه و وصلنه جعل ماضی..

وجارت الدنیه علینه وحطّمت کل حلم عدنه..

کلها کلها صفت ضدنه..

وحنه نتنفّس بعضنه..

وحنه نشتم حب بعدنه..

ومارضینه بلّی رادو، ردنه بس الّی احنه ردنه..

گلب واحد چیف ایرید الدهر لو یفرد گلبنه..

احنه یم حبنه سجد حب قیس لیلى و قیس لبنى..

اشلون نقبل بلهجر و الغربه و الهم وحنه رب العشگ ربنه..

احنه من الهجر تبنه..

وچل نسیم اخفاف صرنه..

مثل ریح، الشوگ هبنه..

وعلى باب اول محطة عشگ ذبنه..

ومن تلاگینه ابدربنه.،

خرت البیبان، سجدت صوب حبنه...

          **

ک: عبدالله النعیماوی